#12 Recenzja: Jestem Grimalkin

Tytuł: Jestem Grimalkin
Autor: Joseph Delaney
Wydawnictwo: Jaguar
Ocena: 7/10

„Jestem Grimalkin” to kontynuacja cyklu dla młodzieży autorstwa Josepha Delaney’a. Tym razem czytelnik pozna bliżej Grimalkin, czarownicę, zabójczynię, a od niedawna sojuszniczkę Toma Warda. Wspólnie pragną zniszczyć Mrok i ich największego wroga – Złego. Mimo że Zły został ścięty, to jego szkaradna głowa nie może zostać zniszczona. Grimalkin za wszelką cenę musi zdobyć nieco czasu dla Toma, a sama nie może pozwolić, aby Zły wpadł w niepowołane ręce. Jednak powodzenie misji jest zagrożone, bowiem na czarownicę poluje istota stworzona do zabijania, a jej celem jest właśnie Grimalkin…

To już dziewiąty tom znakomitej serii „Kroniki Wardstone”. Do Josepha Delaney’a mam szczególny sentyment. To jeden z pierwszych pisarzy, który sprawił, że zaczęłam nałogowo czytać fantastykę. Dlatego też nie mogłam odpuścić kolejnej części tegoż cyklu, choć przyznam, że nie byłam pewna  czy „Jestem Grimalkin” dorówna swoim poprzedniczkom. Dlaczego?

A to dlatego, że akcja nie została napisana z perspektywy młodego Toma, ale z zabójczyni Grimalkin, która diametralnie różni się charakterem (i oczywiście wyglądem) od ucznia stracharza. Skoro główny bohater, z którym przeżyłam dobrych kilka lat, teraz zostaje przeniesiony na drugi plan, to oczekiwałam innej osobowości, wyrazu i sposobu bycia. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że Grimalkin jest niepowtarzalna i nie ma drugiej takiej czarownicy w całej serii książek.

Teraz rodzi się pytanie, czy zabójczyni jest lepszym bohaterem i narratorem niż Tom. To już musicie sami ocenić, gdyż każdy na swój sposób jest inny. Według mnie Grimalkin jest bardziej wyrazista niż uczeń starego Gregory’ego i dużo bardziej dojrzalsza. Joseph Delaney zmienił nawet swój styl pisania, aby czarownica wybiła się w książce swoim charakterkiem. Gdyby autor pozostawił narrację taką, jaka była w poprzednich tomach, uznałabym „Jestem Grimalkin” za nieudane dzieło i niepotrzebną kontynuację.

„Kroniki Wardstone” to powieści dla trochę bardziej wyrośniętych dzieci, czyli +10. Właśnie dlatego Delaney operuję prostym językiem, ale, o dziwo, nie dziecinnym. Nie znajdziemy tutaj tylko i wyłącznie pojedynczych zdań, ale całą gamę rozbudowanych wypowiedzi.

Z tyłu książek Josepha Delaney’a widnieje napis „Nie czytać po zmroku”, z którym się w zupełności zgadzam. Niby nie mam problemów z oglądaniem horrorów, ale czytając, moja wyobraźnia działa na maksymalnych obrotach i miejscami robiło się nieprzyjemnie. W powieści jest dużo krwawych pojedynków, a sama magia czarownic przyprawiała mnie o dreszcze. Niestety czasami mi to przeszkadzało, gdyż w najmniej niespodziewanym momencie okropieństwa i krwistoczerwony kolor przesłaniały fabułę.

Fani Delaney’a na pewno się nie zawiodą. Owszem, do ich rąk trafi coś innego, ale z pewnością udanego. Wszystkim tym, którzy nie zapoznali się z twórczością tego autora, polecam czytać od początku, gdyż nie zawsze zdołają połapać się w akcji. Niemniej „Jestem Grimalkin” to świetny przykład literatury młodzieżowej z elementami fantasy.

Recenzja napisana przez: Zuza B (Gumiguta)

Czytaj więcej »

#11 Recenzja: Człowiek, który pokochał Yngvego

Tytuł: Człowiek, który pokochał Yngvego
Autor: Tore Renberg
Wydawnictwo: Akcent
Ocena: 10/10

Jest 19 stycznia 1990 roku. W małej miejscowości w sercu Norwegi mieszka 17-letni Jarle Klepp wraz ze swoją matką. Dla zbuntowanego nastolatka liczy się jego punkowy zespół, seks i wszędobylska polityka. W życiu Jarlego jest miejsce tylko dla jego dziewczyny, Katrine, oraz najlepszego kumpla, Helgego. Nagle świat wywraca się do góry nogami, kiedy poznaje Yngvego, fana popu, tenisistę zafascynowanego starożytnym Egiptem. Jarle chce zapomnieć o pięknym blondynie, jednak on działa na niego jak narkotyk. Mimo że próbuje wygnać go ze swego umysłu, to nadal nie może pozbyć się wrażenia, że być może Yngve nie jest przypadkowym chłopakiem w jego życiu.

Po przeczytaniu opisu, wydaje się, że główny wątek w książce to homoseksualizm. Nic bardziej mylnego. To prawda, że uczucie Jarle’a do Yngvego jest ważne i fabuła obraca się wokół ich znajomości, ale to nie jest książka, która poucza prawicowców.  To powieść o dojrzewaniu, o życiu młodego człowieka, które nie zawsze jest usłane różami. Jarle nie jest tutaj jedynym bohaterem powieści. Tore Renberg nie skupił się tylko na 17-latku, ale też pochylił się nad problemami jego rodziców, Katrine oraz Helgego. Oczywiście nie zapomniał o Yngvem, który jest kluczową postacią. Jednak o nim wiemy stosunkowo niewiele. Dlaczego? Autor postarał się i trzymał mnie w napięciu oraz niewiedzy do samego końca…

Autor zawarł w niecałych 350 stronach przeżycia młodej, dojrzewającej osoby, z którą czytelnik zapewne znajdzie wspólny język. Nie uczynił Jarle’a super bohaterem, ani wybitną jednostką. Dlatego uważam, że w pewien sposób utożsamiałam się z tą postacią. Czytając, miałam wrażenie, że niektóre sytuacje zostały wyjęte z mojego życia i nieco przerobione na potrzeby książki. To nie jest powieść, która ubarwia bohaterów i ich historie. Są to, czasami aż do bólu, prawdziwe odczucia zwykłych ludzi, którzy pragną zmienić coś w swoim życiu. I właśnie to wywoływało moje skrajne emocje. Czasami śmiałam się histerycznie z głupich decyzji Jarle'a czy jego przyjaciół, ale zdarzało mi się też zapłakać nad książką.

 „Człowiek, który pokochał Yngvego” nie jest książką, którą czyta się ot tak, dla zabicia czasu. Prosty język i wciągający wątek to tylko przykrywka. Fabuła także wydaje się dość prosta, ale powieść ma drugie dno, które nie tak łatwo odkryć. Czytanie twórczości Tore Renberga w zatłoczonej komunikacji miejskiej lub przy hałaśliwych gościach rodziców jest możliwe, ale jaki w tym sens, jeśli nie zrozumie się najważniejszego. Czegoś, co nie zostało wprost napisane i podane odbiorcy na talerzu. Dlatego polecam czytać „Człowieka, który pokochał Yngvego” w spokoju i ciszy, aby wgłębić się w historię rodziny Jarle’a oraz ich przyjaciół.

Jest 21 listopada 2013 roku. Wiek wolności, pokoju i dobrobytu. Na pewno? Co chwilę słyszymy w wiadomościach o konfliktach zbrojnych, głodujących dzieciach i kolejnych aferach politycznych. Telewizja serwuje nam na srebrnej tacy przeróżne poglądy i wciska na siłę widzom ogromne porcje absurdu oraz nieprawdziwych informacji. Potrzebujemy jeszcze dużo czasu, abyśmy zaakceptowali szczęście dwojga ludzi. Jednakże „Człowiek…” daje sporo do myślenia i sprawia, że zaczynamy nieco inaczej, a może nawet łaskawiej, patrzeć na świat i otaczające nas osoby. 

Recenzja napisana na potrzeby portalu http://literatura.juventum.pl/

Recenzja napisana przez: Zuza B (Gumiguta)

Czytaj więcej »

Konkurs

Mam dla was mały konkurs-niespodziankę. wystarczy odpowiedzieć na pytanie i spełnić warunki z regulaminu.


Pytanie konkursowe
Widok jakiego miasta ukazuje się ok. 1 min. 40 sek. w teledysku „Nie pozwól”- wokalistki Uliashy?
(Do którego muzykę napisał Piotr Kołodziejczak)

KLIK




Regulamin konkursu:
1. Organizatorem konkursu jest Recenzje Nadine http://recenzjenadine.blogspot.com/
 2. Uczestnikiem konkursu może zostać każdy, kto spełni warunki 3.  Konkurs trwa od 19.11.2013  30.11.2013 (do godz.23.00).
4. Aby wziąć udział wystarczy spełnić następujące warunki:
a) Posiadać adres zamieszkania na terenie Polski.
b) Odpowiedzieć prawidłowo na pytanie konkursowe:
Widok jakiego miasta ukazuje się ok. 1 min. 40 sek. w teledysku „Nie pozwól”?
b) Odpowiedź na pytanie wraz z nickiem oraz wybraną książką ("W kajdankach namiętności" lub "Nie rób mi tego"), którą chcecie zdobyć należy przesłać na adres e-mailowy:
recezjenadine@gmail.com
c) Miło mi będzie, jeżeli dodacie mojego bloga do obserwowanych, ale nie jest to warunek konieczny. Oczywiście ten zapis nie dotyczy osób anonimowych, nie prowadzących bloga, które również mogą brać udział w konkursie.
5. Nagrodą w konkursie jest wskazana przez uczestnika jedna książka  ("W kajdankach namiętności" LUB "Nie rób mi tego").autora Piotr Kołodziejczak
6.Nagrodzone zostaną 3 osoby!
7.Wyniki konkursu zostaną opublikowane na tym blogu, dnia 2.12.2013
8. Trzech laureatów konkursu wyłonię w ciągu 3 dni.
9. Zwycięzcy mają obowiązek w ciągu 3 dni roboczych od opublikowania wyników do podania swojego adresu do wysyłki, który muszą przesłać na e-mail:
recezjenadine@gmail.com
10.Jeżeli zwycięzcy nie prześlą swoich danych adresowych tracą prawo do nagrody. Zostanie ona przyznana kolejnej, losowo wybranej osobie.

Liczę na dużą aktywność ;)

Czytaj więcej »

#10 Recenzja: Kostka

Tytuł: Kostka
Autor: Iza Korsaj
Wydawnictwo: Novae Res
Ocena: 9/10

Od pewnego czasu zastanawiała mnie twórczość Izy Korsaj, gdyż nie czytałam jeszcze książek o takiej tematyce. Czy przekonałam się do „Kostki”? Czy w pewien sposób mnie zaskoczyła? A może młoda autorka totalnie mnie rozczarowała?

„Kostka” to, krótko mówiąc, powieść pozwalająca wgłębić się w psychikę psychopaty. Głównym bohaterem jest chirurg transplantolog, Marvin, który Naprawia zdeformowane i niekompletne ciała. Pragnie dać ludziom nowe, lepsze życie. Marvin wie, że jest kimś wielkim, stać go na dużo więcej, więc powoli przekracza cienką granicę. Pragnie naprawiać nie tylko ciała, ale też umysły swoich pacjentów. Jerry jest jego obiektem badawczym, królikiem doświadczalnym, na którym Marvin zastosuje swoje nowe metody. Przerażona ofiara zgadza się na każdy krok doktora, bojąc się wyrazić swoje zdanie. Czy Jerry przeżyje makabryczne próby? I czym jest tajemnicza kostka?

Książka jest podzielona na trzy części: „Jerry”, „Marvin” oraz „Kostka”. Pierwsza opisuje życia Jerry’ego przed Naprawą – jego przeżycia, emocje i relacje z bliskimi. Natomiast w „Marvinie” autorka ukazuję pracę doktora.  „Kostka” jest najbardziej makabryczna, gdyż zabiegi chirurga zostały szczegółowo opisane. Wszystkie części łączą się w jedną, spójną całość, a każdy rozdział jest dokładnie przedstawiony.

W książce zaskoczyły mnie wierszyki układane przez Marvina. Autorka wplotła groteskę w „Kostkę” i muszę przyznać, że udało jej się to. Z pozoru tragiczna sytuacja zaczynała przybierać charakter komiczny za sprawą wierszy. A oto przykład twórczości doktora:

„Aniołek słodki ma włosy lniane,
Za swą urodę lanie dostanie!
Aniołek kochany ma piegi jasne,
I zaraz ktoś mu w gębę trzaśnie!
Aniołek jest słaby, do jasnej cholery!
Aniołek ten ma na imię Jerry!"

Widać, że Iza Korsaj ma głowę pełną pomysłów i jestem pewna, że wszystkich jeszcze nie zrealizowała. To było moje pierwsze spotkanie z thrillerem medycznym i nie żałuję, że to właśnie „Kostka” była tą powieścią.

Mimo że książkę czyta się szybko, to nie mogę powiedzieć, że przyjemnie. Czułam dreszczyk emocji, ale też miejscami obrzydzenie. Niemniej właśnie te uczucia sprawiały, że chciała więcej, i więcej! Czytałam „Kostkę” w każdej wolnej chwili, nawet w nocy. Może to i dziwne, ale polubiłam bohaterów książki, nawet Marvina, który święty nie był. To oni sprawili, że powieść nabrała charakteru i nie była mdła.
Iza Korsaj rzeczywiście mnie zaskoczyła i to pozytywnie. „Kostkę” polecam każdemu kto interesuje się medycyną i nie boi się brutalności oraz makabryczności, którą serwuje nam na srebrnej tacy doktor Marvin.

Za możliwość przeczytania dziękuję Izie Korsaj i wydawnictwu Novae Res

Czytaj więcej »

#9 Recenzja: W pierścieniu ognia

Tytuł: W pierścieniu ognia
Autor: Suzanne Collins
Wydawnictwo: Media Rodzina
Ocena: 10/10

Kiedy skończyłam czytać „Igrzyska Śmierci”, od razu sięgnęłam po kontynuację serii .Myślałam że pierwsza część postawiła za wysoką poprzeczkę, więc zawiodę się na „W pierścieniu ognia”. Jednak myliłam się, a powieść była tak samo wspaniała.

Serię pokochały miliony nastolatków na całym świecie .”W pierścieniu ognia” opowiadają dalsze losy młodej Katniss. Po Igrzyskach nastał czas spokoju, ale też wyczekiwania na Turnee Zwycięzców. Pławią się oni w bogactwie, lecz Katniss nie umie odnaleźć się w nowym domu i sytuacji. Złowrogi Kapitol szykuje coś specjalnego na 75 rocznicę Igrzysk i nikt nie ma nadziei, że będzie to miłe doświadczenie dla uczestników show. Koszmar, z którym Katniss i Peeta musieli się zmierzyć rok wcześniej, powraca i nic nie wskazuje na to, że uda im się wyjść z tego cało.

Suzanne Collins potrafi utrzymać odbiorcę w napięciu i niepewności. Czytelnik nie ma pojęcia, co przyniesie kolejna strona, więc nie mogłam oderwać się od „W pierścieniu ognia”. Przez tę książkę ucierpiała niestety moja szkoła i oceny, ale było warto, gdyż autorka naprawdę postarała się i stworzyła cudowną powieść.

Każda strona wywoływała u mnie uśmiech na twarzy, lecz czasami smutek, ponieważ niektóre rozwiązania, które zaserwowała nam Suzanne Collins były aż nazbyt przygnębiające. Czytając, czułam się, jakbym była na arenie razem z bohaterami książki. „W pierścieniu ognia” pozwalają przenieść się do innej rzeczywistości, niekoniecznie tej wymarzonej.

Niektórzy uważają, że Igrzyska są brutalne, jednak znam wiele innych książek, które są dużo bardziej krwawe. Nie przeszkadzało mi to, a wręcz dodawało smaczku, całość nie wydawała się sztuczna i naciągana.
Seria „Igrzyska Śmierci” to coś więcej niż książka - to rewolucja na młodzieżowym rynku wydawniczym.
Książkę polecam osobom, które tak samo jak ja pokochały pierwszą część trylogii. Inni natomiast mają szansę przenieść się do nowego miejsca i przeżyć niesamowite przygody razem z Katniss i jej przyjaciółmi.

Czytaj więcej »

Stosik 2/2013

1.Łowca Demonów
Autor: Agnieszka Michalskawięcej informacjiseria/cykl wydawniczy: Kroniki Ciemności tom 1
wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza
data wydania: 22 lipca 2013
(Gratis zakładka)

2.Kostka - Iza Korsaj
wydawnictwo: Novae Res


3.Pałac z lusterkami Anna Pasikowska
wydawnictwo: Walkowska Wydawnictwo


4. W kajdankach namiętności
Autor: Piotr Kołodziejczakwięcej informacjiwydawnictwo: Borgis

5. Angelus - Anna Gręda
seria/cykl wydawniczy: Requiem dla aniołów tom 1
wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza


6. Miasto Nieśmiertelnych
Autor: Sonia Wiśniewska wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza


7. Arlin - Adrian Atamańczuk
wydawnictwo: Self-publishing

8.Tryptyk Miłosny Magda Kaczmarczyk
- Wyśniona miłość 1 tom (e-book)
- Zakazana miłość 2 tom (e-book)
- Spełniona miłość 3 tom (e-book)
wydawnictwo: Radwan

9. Mroki Katarzyna Szewioła-Nagel(e-book)
Wydawnictwo: Gremlinz
Recenzja tu



Prezentuję wam moje pierwsze zdobycze polskich debiutantów. Recenzje w niedługim czasie pojawią się na blogu
Czytaliście którąś z tych z książek? Którą polecacie?

Czytaj więcej »

#8 Recenzja: Zakazana Żona

Tytuł: Zakazana Żona
Autor: Verena Wermuth
Ocena: 9/10
Wydawnictwo: Hachette

Verena, z pochodzenia Szwajcarka, nie spodziewała się, że na studiach pozna miłość swojego życia. Arab Chalid z odwzajemnia jej uczucia, a oboje przeżywają piękne, wspólne chwile. Niestety w końcu oboje muszą się rozstać, wrócić do ojczyzny. Wielka miłość powoli wygasa dopóty dopóki Chalid niespodziewanie zjawia się u progu jej domu.

Nagle powracają czarujące momenty, wspólne chwile i wspomnienia. Oboje postanawiają wyjechać do Arabii Saudyjskiej i spędzić tam resztę życia u boku ukochanej osoby. Okazało się jednak, że życie w obcym kraju nie jest tak kolorowe. Inne społeczeństwo, inna religia, a Chalid w żadnym stopniu nie jest dla niej podporą. Coś ukrywa przed Vereną, nie chcąc wyjawić prawdy…

Główna bohaterka jest typową kobietą, która dała się ponieść emocjom. Miłość, wzniosłe uczucia sprawiły, że byłaby w stanie pójść w ogień za Chalidem. Można by pomyśleć, że Verena to naiwna dziewucha, ale zadajmy sobie pytanie, czy w obliczu takiej miłości też zachowalibyśmy się racjonalnie?

Verena, wyjeżdżając do Arabii Saudyjskiej, skoczyła na głęboką wodę. Żaden przewodnik, żadna książka ani strony internetowe nie powiedzą nam całej prawdy. Trzeba przekonać się na własnej skórze, jak naprawdę wygląda życie w danym kraju.
Osoby wiedzione uczuciami, czy złudnymi marzeniami mogą wzbogacić się o nieprzyjemne doświadczenia. Główna bohaterka niestety została w ten sposób skrzywdzona.

W „Arabskiej żonie” oczywiście została opisana kultura arabska, zarówno w dobrych aspektach, jak i w tych złych. Relacja Vereny pokazuje nam głównie społeczeństwo, wpływy religii i  zachowanie mężczyzn wobec kobiet i obcokrajowców. Nie znajdziemy tu zatem opisów zabytków, nie jest to przewodnik po idealnym świecie.

Z tyłu książki autorka umieściła specjalny słownik, który pozwala odnaleźć się w trudnych, nieznanych słowach występujących w powieści. Jednak nie wolno się zrażać, gdyż „Zakazana żona” została napisana naprawdę prostym językiem i nikt nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem jej.

Przewodniki zazwyczaj wywołują uśmiech i pragnienie wyjazdu w kolejne, nieznane miejsce. Jednak „Zakazana żona”, historia zakochanej Szwajcarki, sprawiła, że znalazłam się w innym świecie, ale niekoniecznie w takim, jakim bym sobie życzyła. Przeżywałam razem z Vereną, która pogubiła się w tym pięknym, ale jakże zdradliwym miejscu.

„Zakazana żona” to pozycja, która zadowoli przede wszystkim osoby interesujące się kulturą Arabską. Ci, którzy nie mają pojęcia o tradycjach tego kraju, także mają szansę dowiedzieć się czegoś nowego, a przy tym przeżyć cudowne chwilę z powieścią.

Czytaj więcej »